Maar alles, wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed gaan toebehoren.
(J.P. Rawie)
We hebben dagelijks te maken met verlies, misschien zonder dat we dat zo in de gaten hebben. Bij elke verandering laten we ook iets achter. Veel verliezen integreren we redelijk gemakkelijk in ons leven. We zijn veerkrachtig genoeg. Of we lijken in eerste instantie veerkrachtig genoeg.
Als een verlies groot, of plotseling is, kan het veel impact hebben. Wat altijd zo gewoon was staat op losse schroeven. Dan hebben we te rouwen.
Ook kan een verlies na jaren getriggerd door een andere gebeurtenis. Ook dan kan het zijn dat we opnieuw tijd moeten nemen om het verlies aandacht te geven.
Rouw gaat over verlies én over herstel
Rouw gaat enerzijds over het verlies en anderzijds ook over het herstel. Daarbij is het een heel persoonlijk proces, het is voor iedereen anders. Rouwen echter is een heel natuurlijke reactie op wat je is overkomen, wat je hebt verloren. Door te rouwen kun je het verlies verweven in je leven en weer ruimte ervaren om vreugdevol te leven.