Anne Marieke

de muzen geven onze ziel een stem

Als kind groeide ik op aan de rand van de stad. De weilanden en de natuur waren mijn vrije ruimte. Ik voelde me ermee verbonden, net als met de dieren die ik had of verzorgde. De puurheid van de wereld kon ik zo ook ervaren in mezelf.

Bij ons thuis was veel muziek. Daarin vond ik mijn andere vrije ruimte, ik ging gitaarspelen. Het was ook voor mij logische keuze om musicus te worden.

Als programmamaker en muziekregisseur voor radio en televisie en als docent en opleidingsadviseur in de kunsteducatie kon ik mijn liefde voor muziek en de kunsten ook maatschappelijke vorm geven.
In de loop van de jaren verschoof mijn belangstelling naar wat mensen beweegt en hoe mensen in hun persoonlijke ontwikkeling kunnen groeien, meer genieten, samen kunnen werken, naar zichzelf en elkaar luisteren, creatiever leven. Ik verdiepte me in het thema rouw, een levensthema waar ik passie voor kreeg. Want juist rouw helpt ons om na verlies het leven weer te omarmen.

inspiratiebronnen

Nog steeds ben ik actief musicus. Ik speel in diverse orkesten op de moderne altviool en op de meer bijzondere barokalt. Het luisteren, afstemmen, meebewegen, verbindend spelen tot boventonen gaan klinken en het gevoel een te worden met de muziek geeft me energie en is ook een inspiratiebron voor mijn begeleiding.
Daarnaast werk ik ook veel met mijn handen, met textiel, als viltster en weefster. Passies die niet weg te denken zijn uit mijn leven.
Ik ben regelmatig te vinden in de natuur. Het besef dat we een zijn met onze omgeving, dieren, bomen, planten, water en lucht, onze planeet, is een inspiratiebron, ook in mijn begeleiding.

In de ontmoeting neem ik mezelf mee. Ik laat mezelf zien, zodat het voor de ander ook makkelijker is om zich te laten zien. Ik voel me dan ook bevoorrecht als ik in begeleiding met iemand mee mag kijken in ontwikkeling, rouw of verlies, getuige mag zijn van het hervinden van oude bronnen, het aanboren van de in ieder aanwezige creativiteit.